Metody leczenia

Nietrzymanie moczu to schorzenie wstydliwe, co sprawia, że często jest diagnozowane późno. Niezależnie jednak od tego, zawsze istnieje możliwość podjęcia leczenia. To, czy zostanie zastosowana terapia zachowawcza czy chirurgiczna zależy od stopnia zaawansowania choroby, nasilenia objawów, ale też ogólnego stanu zdrowia pacjenta/tki. Techniki zabiegów są również determinowane tym, jaką postać ma NTM. Wysiłkowa odmiana schorzenia częściej pojawia się u kobiet (zwłaszcza po ciąży czy w wieku okołomenopauzalnym). W takich przypadkach NTM (wynikających również z nieprawidłowości anatomicznych) operacje mają na celu przywrócenie prawidłowego położenia pęcherza, cewki moczowej oraz ich ustabilizowania. Można zastosować: załonowe podwieszenie szyi pęcherza – a więc tzw. metodę Burcha przezpochwowe podwieszenie (metody pętlowe TVT lub TOT) czy zabieg techniką laparoskopową a także wzmocnienie przedniej ściany pochwy. Jeśli nietrzymanie moczu wiąże się z niesprawnością zwieraczy – także można zastosować operację pętlowe, implanty (silikonowe bądź z mikrobalonów) czy ostrzyknięcia. Ta ostania metoda jest mniej inwazyjna i ma za zadanie uszczelnić szyję pęcherza oraz cewkę moczową przy pomocy tłuszczu własnego, kwasu hialuronowego czy kolagenu. Ostatecznym rozwiązaniem jest wszczepienie sztucznego zwieracza (zabieg niewątpliwie najdroższy, ale dający trwałe – co najmniej kilkuletnie – efekty). Metody leczenia NTM z naglącym parciem opierają się bardziej na stosowaniu środków farmakologicznych oraz fizykoterapii niż na zabiegach. Operacje, jakie mogą być w wypadku tego NTM przeprowadzane to np. : powiększanie pęcherza, nadpęcherzowe odprowadzenie moczu. Dla odmiany w NTM z przepełnienia jedynym skutecznym sposobem terapii jest zabieg chirurgiczny. Konieczne jest bowiem usunięcie przeszkody podpęcherzowej, która blokuje oddawanie moczu (zazwyczaj problem ten dotyka mężczyzn, szczególnie cierpiących na dolegliwości związane z prostatą).