Konizacja chirurgiczna szyjki macicy

Konizacja chirurgiczna szyjki macicy ma zastosowanie nie tylko terapeutyczne ale też diagnostyczne. Polega na wycięciu stożka z szyjki macicy (który zawiera w sobie zarówno fragment tarczy części pochwowej, jak i element kanału szyjki macicy) – przy pomocy pętli elektrochirurgicznej lub za pośrednictwem specjalnie przystosowanego do tych celów skalpela. Za każdym razem zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym i nie trwa dłużej niż kilkadziesiąt minut. Niekiedy rany wymagają zszycia – wykorzystuje się w tych celach specjalne rozpuszczalne szwy. Oprócz analizy wyciętego fragmentu konieczne jest wykonanie łyżeczkowania kanału szyjki macicy – ocenie histopatologicznej muszą również podlegać komórki pozostające w tymże kanale. Konizacja szyjki macicy pętlą elektrochirurgiczną jest metodą nowocześniejszą – przebiega szybciej, ma małe ryzyko powikłań i nie jest kosztowna. Jednakże jej wykorzystanie jest ograniczone. Ta metoda diagnostyczna jest zalecana szczególnie wtedy, gdy badanie cytologiczne nie jest miarodajne, podobnie badanie kolposkopowe. Lepsze efekty – w wymiarze diagnostycznym – daje konizacja z użyciem skalpela. W jej wypadku można bowiem poddać uzyskany wycinek badaniu histopatologicznemu. Niestety, w wypadku metod elektrycznych lub termicznych uzyskany materiał ulega zniszczeniu, nie można ocenić stanu jego brzegów. Badanie wykonywane jest w trybie ambulatoryjnym, za pomocą specjalnego wziernika, na ogół w znieczuleniu ogólnym (o jak najkrótszym działaniu). Po zabiegu konizacji szyjki macicy mogą się pojawić bóle oraz skurcze, mają one jednak łagodne nasilenie, podobnie ewentualne plamienia czy upławy. Przez jakiś czas należy powstrzymać się od współżycia, a także stosowania tamponów.