Zespół pęcherza nadreaktywnego

Drogi moczowe są podatne na różnego rodzaju infekcje. Ponad to wraz z wiekiem, zarówno u kobiet jak i mężczyzn, wzrasta ryzyko wystąpienia związanych z nim dolegliwości. Dodatkowymi czynnikami mogą być zmiany hormonalne tudzież neurologiczne. Jednym ze schorzeń, które w ciągu ostatnich lat jest coraz częstsze wśród Europejczyków (z uwagi na tendencję do starzenia się społeczeństw) jest zespół pęcherza nadreaktywnego. Stanowi on zespół objawów, na które składają się : częstomocz ( występujący najczęściej), naglące parcie (na które skarży się co najmniej połowa chorujących), oraz nietrzymanie moczu z naglącym parciem (diagnozowane w ponad 1/3 przypadków). Co istotne, poszczególne objawy mogą występować zarówno pojedynczo, jak i łącząc się ze sobą. Jeśli chodzi o pierwszy z wymienionych częstomocz, to objaw ten jest niezwykle uciążliwy i sprowadza się do wielokrotnego (w ciągu całego doby) oddawania moczu w małych ilościach, poprzedzone bolesnymi parciami oraz skurczami pęcherza. Z kolei nietrzymanie moczu z parcia stanowi niekontrolowany wyciek moczu, gdzie nie ma on żadnych przyczyn zdrowotnych. Co znamienne, częściej cierpią na tę postać schorzenia mężczyźni, zwłaszcza powyżej 64 roku życia. Zespołowi pęcherza nadreaktywnego jako zbiorowi objawów mogą towarzyszyć również inne zaburzenia (jak problemy z prowadzeniem aktywności seksualnej, kłopoty trawienne itp.). Zespół pęcherza nadreaktywnego na ogół spowodowany jest nieprawidłowościami w obrębie funkcjonowania unerwienia w układzie moczowym. Zaburzenia mogą się wiązać zarówno z uszkodzeniami układu nerwowego, jak i innego rodzaju schorzeniami (neurologicznymi, metabolicznymi, autoimmunologicznymi). ZPN może być leczony, podstawową metodą jest farmakoterapia, przy pomocy preparatów ograniczających nadmierne skurcze pęcherza (czyli leków antycholinergicznych, spazmolitycznych oraz rozluźniających mięśnie gładkie), ale także leków przeciwdepresyjnych (wymagających szczególnej ostrożności), oraz specyfików na przerost prostaty. Oprócz tego stosowane są też preparaty znieczulające miejscowo podawane dopęcherzowo (bądź dopochwowo).